I am Kloot is zeker niet de bekendste band in Nederland. Maar de fijnproevers – en festivalgangers – kennen de band ongetwijfeld. Wij hebben kennis een jaar of drie geleden de band leren kennen via Spotify. Prachtige muziek. Nu heeft de band een nieuw album: Let it all in. Wederom een schot in de roos?
Opvallend op het nieuwe album van de band uit Manchester is de grote arrangementen waarin strijkers een grote rol spelen. Dat kennen we niet echt van Sky at Night, waarbij de simpliciteit een heel sterk punt is. De vocalen van leadzanger John Bramwell zijn daarbij de ster van de show. Wat heeft die man een opvallende en goede stem!
Toch zitten er nog voldoende ‘kleine’ nummers op Let it all in. Denk aan Shoeless, wat ons sterk deed denken aan Sky at Night. Een ‘klein en intiem’ nummer dat drijft op vocalen en een subtiele maar prachtige begeileiding.
Dat zit dus gelukkig ook in Let it all in. Maar het album heeft ook een tweede gezicht: groots, orkesten, vol, strijkers en overweldigend. De band wil duidelijk niet stilstaan, maar laten horen dat ze meer in hun mars hebben. Daar is helemaal niets mis mee. We kennen genoeg bands die dat niet durven en daardoor in de vergetelheid verdwijnen.
Toch zijn bepaalde nummers minder geslaagd door de grootsheid: de stem van Bramwell is wellicht te subtiel voor dit geweld. Denk aan These Days are Mine, waar een oosters tintje in zit. Het nummer is naar ons idee te druk. Niet echt I am Kloot… jammer. Hold Back The Night vinden we dan wel geslaagd. Bombastisch – wellicht tikje over the top – maar wel passend.
We vinden Let it all In wederom een prachtig album van de Britse band die vernieuwend bezig is zonder zijn sound te verloochenen. De nummers zijn sfeervol, intiem, goed geschreven en – op twee uitzonderingen na – bijzonder geslaagd. Kortom: een must have voor de kenners!