Inleiding
Inhoud
Soms zie je producten waarvan je het bestaan wel weet, maar die je gewoonweg nog nooit in handen hebt gehad. Een supertweeter is zo’n ding. Dus toen Elac de nieuwe 4Pi Plus.2 (wat een naam) in de markt zette, hoefde uw auteur niet echt lang na te denken: dit is het moment om een setje bollen op de speakers te plaatsen! En ja: dat pakte anders uit dan gedacht!
“Ach… hoeveel kan het toevoegen. De TAD E2’s hebben een Beryllium tweeter die tot 60 kHz gaat.” Collega Martijn zit in de luisterruimte om kabels en tweaks te testen. En we pakken ook nog de Elac 4Pi Plus.2 mee om ook even met z’n tweeën te sparren over wat we horen. Dat helpt enorm. Dat waren wel ‘famous last words’ want bij het heen-en-weer schakelen, vallen we praktisch van de bank: wat een effect hebben deze bollen! Maar laten we eerst eens gaan kijken wat het zijn…
Elac 4pi Plus.2 supertweeter
De Elac 4Pi Plus.2 is een rondstralende supertweeter. Het crossover is te schakelen tussen 10, 12 en 15 kHz en het volume is te regelen in stappen van 2dB tussen -4 en +4dB. Dat is handig, want soms is er een impedantie mismatch, waardoor het écht nodig is om de tweeter bij te regelen. In ons geval matcht het aardig, aangezien de TAD gemiddeld 6 Ohm is en de Elac ook rond die koers zwerft hebben we gemeten (tussen 5.5 en 6.5 Ohm). Kortom: wij kunnen hem op ‘0’ laten staan. (gek genoeg zegt Elac 3.5 Ohm bij 10 kHz. Wij meten 6.6 Ohm impedantie).
Elac zou Elac niet zijn als er geen ribbon gebruikt is. In dit geval dus een ringvormige ribbon die helemaal rondom straalt. Het complete bereik is 10 kHz – 53 kHz. Voor heel veel speakers zou dat een extensie betekenen, maar bij de TAD niet, aangezien die doorloopt tot 60 kHz volgens het boekje. Dat kunnen wij niet meer meten, dus die fact-check moeten we skippen, helaas.
De tweeters voelen heel zwaar in de hand. En dat komt niet alleen door de 4 Kg, maar vooral door de bouwkwaliteit; die is écht subliem. Het zit ontzettend stevig in elkaar en de afwerking is ronduit strak. Nu is het wel zo dat het altijd wat maf staat op een andere speaker. Het ontwerp wijkt in ons geval enorm af: zwart pianolak op een houten speaker. Maar goed: gelukkig zijn er ook speakers in pianozwart leverbaar… deze Elacs komen in ieder geval in alle kleuren, zolang het piano-zwart is.
Achterop de Elac 4Pi Plus.2 zitten de speakerkabel-aansluitingen. U kunt er alles in kwijt. Banaan, losse draad en spades. Wij hebben korte stukken kabel gebruikt met banaanpluggen. Dat werkte uitstekend.
Voor wie het wil weten: de zangeres is Gerhild Romberger, een mezzo-sopraan / contra-alt. Dat is een aanduiding dat ze een groot bereik heeft, maar haar stem vooral wat zwaarder klinkt dan een mezzo-sopraan. Dat lage was verdwenen met de Elac’s, een hele rare gewaarwording.
Mahler, Lied von der Erde, Iván Fischer met het Budapest Festival Orchestra, het deel ‘Der Abschied’. Uitgaven van Channel Classics. Niet alleen een hele mooie uitvoering, maar ook een sublieme opname. Op de Pass Labs, TAD, Sonnet Pasithea combinatie: o boy .. daar wil je de hele dag naar luisteren 🙂
:-)… Dank voor je aanvulling!
Dag Martijn,
Bedankt voor het vermelden van je muziekkeuze.
Gerhild Romberger is een ontdekking voor mij en een aanzet om Mahler, Lied von der Erde, te leren appreciëren.
De opname is inderdaad fantastisch!
Verrassend hoe je steeds de goede opnames weet te selecteren.:)
Nu naar de volgende review: Liederen van eenzaamheid en troost, vandaag gepost!
Groeten,
Bart
Enjoy !
Beste Bart (en anderen die dit lezen),
Dan wil ik je ook graag wijzen op de uitvoering van het Nederlands Philharmonisch op het Pentatone label. Ook een fantastisch klinkende opname, maar een andere benadering van dezelfde muziek. Fisher is heel precies, heel gebalanceerd. Marc Albrecht is een opera dirigent en hij zoekt de dramatiek. Het is mooi om te horen hoe verschillend je dit stuk kan uitvoeren.
Ook Albrecht kiest voor een zangeres met een lagere stem en dat werkt heel goed in dit stuk. Alice Coote is iets ‘lichter’ klinkend dan Romberger, maar zingt dit ook geweldig.
Het verschil tussen de tenoren is opmerkelijk. Fisher gaat volluit en bij Dean Smith komt het uit zijn tenen: vocaal vuurwerk. Albrecht lijkt zijn dynamiek en tempo aan te passen aan de zanger, waardoor Burkhard Fritz de ruimte krijgt om veel meer met de tekst te doen. Heel erg fraai.
https://open.qobuz.com/album/0827949050268
Dank voor de tips. Geeft extra dimensie aan de muziek hobby