Je hebt muziek dat klinkt als de zomer. Je struikelt over de felle kleuren. Overdadig, (te)veel en (te) uitbundig en schreeuwerig. Het dringt zich op. Je hebt muziek als de herfst. Kleuren met een beperkt pallet van bruin, grijs en zwart. Soms een tint donkerrood. Naar binnen gekeerd en ingetogen. Maar als je dan je best doet ontdek je juist dan de overrompelende pracht van een kleur. ‘Build a Rocket Boys’ van Elbow is als de herfst.
Wie voor het eerst ‘Build a Rocket Boys!’ draait, zal de muziek en de stem van zanger Guy Garvey mogelijk als saai en eentonig ervaren. Bijt echter even door: als je de moeite wilt doen om de muziek te leren kennen, gaat er een wereld van onbegrensde schoonheid voor je open. Luister maar eens naar het eerste nummer op ‘Build a Rocket Boys’: ‘Birds’! Het kent een enorme gelaagdheid. Keer op keer als je denkt het nummer te kennen, ontdek je een nieuwe laag. En dat lijkt maar niet op te houden. Elbow beweegt zich voort zonder haast en ademt een heerlijke ontspanning uit. Aan het eerste nummer lijkt dan ook geen eind te komen. Maar met zijn 8 minuten duurt het geen seconde teveel. Onder het luisteren denk ik maar aan één ding: “Ga door, ga door! Het mag nog niet stoppen!” Kortom: een waanzinnig goed nummer.
Het nieuwe album van Elbow doet niet aan ‘gemakkelijke hitjes’, overrompeling of ‘instant’ indruk maken. Het pakt alles rustig op. Toch is er zeker hier en daar een uptempo nummer op het album. ‘Build a Rocket Boys’ is door deze afwisseling een ware ontdekkingstocht zonder einde. Dat is ook een van de redenen waardoor deze muziek niet zal gaan vervelen. Ik vroeg mij af of het voor Elbow na de laatste cd, de orkestrale uitvoering van The Seldom Seen Kid, nog wel zin had een nieuwe cd te maken. Een kwestie van op je hoogtepunt stoppen. ‘Seldom’ kent een vorm van perfectie en intensiteit die ik zelden heb ervaren. Toch is het met de nieuwe Elbow gelukt om daaraan nog iets toe te voegen. Het uit zich in hun nieuwe cd. Kijk bijvoorbeeld naar het karakteristieke nummer ‘River’. Gedragen zang en slechts keyboards als begeleiding. Geen noot en instrument teveel. Zuinig en daardoor rijk. Om dat te begrijpen moet je gaan luisteren. Op de succesvolle singel ?Lippy kids? zingt Guy Garvey ‘nobody knew me at home anymore’. Deze zin symboliseert de cd ten volle. Ontheemd en schrijnende melancholie. De oproep van Elbow zelf ?build a rocket boys!? is geheel overbodig, de muziek is al hemels!
[yt]NItwaz0nLJA[/yt]