Review: Hegel Mohican

Bouw en optiek

De Noorse ontwerpers hebben het minimalisme tot in het extreme doorgevoerd. Het gewelfde frontpaneel, een Hegel design-signatuur, telt slechts twee knoppen. Verder een op het front gecentreerde cd-lade en hieronder een zeer bescheiden informatiedisplay. De twee ronde knoppen wekken de illusie dat het draaiknoppen betreffen. Dit is echter uiterlijke schijn; het zijn druktoetsen die drie kanten uit kunnen kantelen. Zodoende kan de gebruiker de machine volledig bedienen met slechts twee zichtbare knoppen. Briljant toch?

De Hegel Mohican is verder niet voorzien van een veelvoud aan lampjes, toeters en bellen. Nee, het is een minimalistisch uitgevoerde speler die zelfs niet is voorzien van cd-tekst. Hegel heeft zich maximaal gericht op klankeigenschappen. Omdat er geen veelvoud aan digitale formaten behoeft te worden ondersteund, kon de fabrikant het gehele dataverwerkingscircuit en de klok optimaal afstemmen op de weergave van 44.1kHz Redbook cd’s en dit vertaalt zich in de praktijk tot een hoorbaar schonere weergave.

Zo geordend als de Mohican uiterlijk overkomt, zo is deze intern ook opgebouwd. De voeding is – uiteraard – lineair en heeft gescheiden windingen voor het audio en logic deel van de speler. Vervolgens treffen we drie belachelijk zware elco’s aan met elk een capaciteit van 10.000 microfarad. Waardes waarop sommige eindversterkers zelfs jaloers op mogen worden.

De uitgangsstage van de Mohican is voorzien van uitstekende OPA827 opamps. Nu zal niet iedere purist hier voor warmlopen, maar wij verkiezen liever een ruisarme precisie opamp, dan een concreet opgebouwde (dure) uitgangsstage voorzien van matige componenten. Prima dus.

The power of less

Evenals de eerder gereviewde Canadese concullega past Hegel bij de Mohican geen upsampling toe. Ondanks de AKM DAC hier uitstekend mee overweg zou kunnen heeft Hegel, net als Bryston, vastgesteld dat er beter een hele goede DAC kan worden gebruikt en deze vervolgens met een 16/44.1kHz signaal laten werken omdat de DAC dan veilig binnen de toleranties blijft werken. Dit komt absoluut ten goede aan de geluidskwaliteit. Tot zover zijn er dus vele overeenkomsten tussen het Noorse en Canadese merk. Oh ja, ook qua prijsstelling ontlopen beide spelers elkaar niet zo heel erg veel.

Het analoge stereosignaal wordt zowel via single-ended RCA-uitgangen als via gebalanceerde XLR-uitgangen aangeboden. Digitaal heeft de Mohican slechts een enkele S/PDIF uitgang; coaxiaal en voorzien van een BNC-connector. Gelukkig zien we deze BNC-trend steeds vaker terug op de betere hifi-componenten. Dit is namelijk een feature die we niet vaak genoeg kunnen prijzen.

Een digitale kabel heeft namelijk een impedantie van 75 Ohm. Een BNC-connector heeft in tegenstelling tot zijn RCA-evenknie een constant impedantieverloop van 75 Ohm. Van connector tot connector. Kabelreflecties – en hierdoor veroorzaakte timingfouten (lees: jitter) – worden hiermee sterk gereduceerd. Liever minder aansluitingen met een goede kwaliteit dan een veelvoud aan matige features die in de praktijk zelden tot nooit worden gebruikt. Hegel snapt het.