In 2009 pakten de Decemberists op hun album The Hazards of Love nog volledig uit met scheurende gitaren en vreemde instrumenten. Een weg die me wel aanstond. Echter, bij The King is Dead gaan we weer helemaal ?back to basic?. Is het de juiste keuze, of zorgt het voor nostalgische gevoelens?
De zeskoppige band, onder leiding van leadzanger Colin Meloy, timmert al 10 jaar aan de weg. In Nederland blijft grote populariteit uit terwijl het publiek in thuisland Canada zeker wel warm draait voor de authentieke sound van de band. Het is zonder twijfel een frisse wind in al het op-elkaar-lijkende-indie-geweld van tegenwoordig.
Geen album van the Decemberists lijkt op een ander: de band experimenteert aan de lopende band met genres, en vooral verschillende instrumenten die sterk aanwezig zijn, om ze vervolgens al tien jaar feilloos op CD uit te brengen. The King is Dead lijkt traditiegetrouw dus niet echt op zijn voorgangers. De nasale stem van Meloy (je houdt ervan of je kunt het niet aanhoren), samen met de prachtige lange lappen tekst die in verhaalvorm geschreven zijn, en de grote muzikaliteit vanuit de band, maken het op hun beurt wel weer onmiskenbaar een Decemberists album.
The Decemberists besluiten op dit album volledig voor de ‘country-sound’ te gaan. Het is een beetje een taaie koek, in vergelijking met het vorige conceptalbum. Het is op het eerste gehoor een simpel album met weinig pit en te veel voorspelbaarheid. Kortom: in eerste instantie is het een beetje een tegenvaller. Echter, als het album de kans geeft op je in te werken, en dus even blijft luisteren, zul je merken dat het ?catchy? Decemberistsgevoel langzaam maar zeker terugkomt.
Echter, het futloze en tamme blijft wel een beetje de overhand houden. Het is echt niet het beste album dat de band gemaakt heeft. Dit heeft ongetwijfeld te maken met Peter Buck van REM die verschillende nummers van gitaar voorziet. Uiteraard geheel in stijl van de country-achtige escapades die zijn eigen band meerdere keren maakte.
De eerste single van The King is Dead, genaamd Down by the Water, is hiervan een prima voorbeeld. Een uitschieter komt in de vorm van het nummer ‘This is Why we Fight’. Dit nummer wijkt nogal af van de andere tien nummers op de plaat; de country-sound is ver te zoeken en dit nummer heeft meer diepgang en pit, voor de kenners zelfs een beetje een sfeertje die we kennen van ouder werk van Morrissey.
Een leuke extra is dat tijdens het schrijven en de opnames van deze cd, de Decemberists het gehele proces hebben vastgelegd in 2500 foto?s. Vanaf januari is er een Deluxe Box verkrijgbaar waarbij één van deze foto?s gebundeld is. Uiteraard zit er nog meer in de box. Een zeer interessant extraatje voor de fan!