Review Kensington – Rivals

Mag je als muziekliefhebber of audiofiel naar commerciële nummers luisteren? Vaak krijg je rare gezichten, want je moet bijzondere en speciale muziek luisteren. En dat levert de commerciële tak niet… of toch wel? We gaan weer even zitten voor een band uit ons koude Kikkerlandje: Kensington. We luisteren naar Rivals.

De start van Kensington is zonder meer opvallend. In eerste instantie – 2007: het jaar van de oprichting – spelen ze veel op shows. In 2008 brengen ze de EP Youth uit waarmee ze behoorlijk opvallen. Sterker nog: Bladehammer geeft ze een platendeal. Ineens staan ze op het podium met Razorlight, my chemical romance en bijvoorbeeld the wombats. Niet voor niets roept 3fm ze uit tot Serious Talent. Dat gaat dus goed.

Borders

In de zomer van 2009 nemen ze in Leeds hun debuutalbum Borders op. Hierop volgt een tournee van zeventien shows. Kensington breek door… Alle grote radiostations speelt nu hun muziek en dat brengt ze weer in een stroomversnelling.

In het begin van 2012 volgt het tweede album Vultures. Het album wordt voornamelijk opgenomen in Berlijn. In samenwerking met Niels Zuiderhoek. Producer Cenzo Townshend mixt het geheel af. (Hij heeft onder meer gewerkt heeft met Snowpatrol en U2). Ze spelen alles plat, compleet uitverkochte zalen.

Rivals

Even doorspoelen…. 8 augustus 2014. Het derde album Rivals verschijnt in de winkels  en uitgebracht onder Universal Music. Kortom: ze doen het niet slecht voor een bandje uit Utrecht!

Eerste wat opvalt: wat een gave cover. Het doet me direct denken aan KISS. (Gelukkig) klinkt de muziek alles behalve Kiss, want als je een label op Kensington moet plakken zou het toch Indierock zijn. Deze stijl en richting is ook te merken in de opbouw en keuze van nummers: het is echt een reis. En zo hoort dat ook.

Het begint bij het nummer Streets. Voor de meeste wel bekend van de radio. Een interessant nummer wat je het gevoel geeft dat je ‘meer bent’. Lastig uit te leggen. Ga maar luisteren. Lekker bombastisch: vol… krachtig.

Lekker…

Done with it. Het derde nummer op het album. Het begint met een heerlijke intro, waarbij ze je langzaam het nummer in trekken. Het klinkt een beetje Afrikaans: het ritme en de vocalen. Ook in dit nummer weer aardig wat galm, maar het stoort niet. Opvallend is weer de typische zang. En ondanks dat dit de meeste afwijkende track op het album is, voelt het erg Kensington aan. Als je dat weet te bereiken, dan ben je in onze optiek gewoon goed.

Words you don?t know. Het begint met snelle drums en een upbeat tempo. Dit is een nummer dat je zou luisteren op een koude eenzame motorrit. De opbouw is heerlijk, halverwege de tweede minuut, gaat even het scherpe randje ervan af, waardoor de focus meer komt te liggen op de vocalen. Je voelt hem al aankomen, inderdaad. Ze knallen daarna er weer keihard in. Wellicht cliché, maar wel gewoon lekker.