Kovacs… klinkt niet echt Nederlands. En wie het (steengoede) album Shades of Black start, krijgt een gevoel van Amy Winehouse meets Selah Sue. In positieve zin. En wel met een vleugje James Bond en wellicht Caro Emerald. Al met al erg lekker…!Â
Sharon Kovacs is geboren op 15 april 1990. Ja, 25 jaar oud… en dan zo’n sound neer zetten. Daarover later meer. 3FM heeft Kovacs al terecht uitgeroepen tot serious talent. Ze heeft gestaan op North Sea Jazz en Lowlands. Kortom: geen lichtgewicht. Nu tijd voor haar eerste album: Shades of Black.
50 shades…
Het album opent met 50 Shades of Black. Gelukkig geen 50 Shades of Grey. Daar gaan we het maar niet over hebben. Zou het een knipoog van Kovacs zijn? Een lichte ‘dis’? In een interview meldt ze dat die 50 tinten zwart eerder te maken hebben met de duistere periodes uit haar jeugd (ze heeft in meerdere internaten gezeten). De tekst liegt er niet om in ieder geval: “I can be a witch, a bitch, a murderer”…. Niet heel prettig voor de mannen waar ze over zingt. Maar goed: zo lang ze het bij zingen houdt…
Sfeervol
Het openingsnummer wordt opgevolgd door My Love. Een nummer met een totaal andere sound. Maar gek genoeg wel naadloos aansluit op gebied van spanning en sfeer. Eigenlijk loopt het hele album op deze manier naadloos in elkaar over. Nummer naar nummer de juiste ritmiek, diepere lagen, sfeer…
Dat is wellicht het kernwoord van het album Shades of Black: sfeervol. En dan moeten we het zoeken in duister, melancholisch… zwaar. Dat zal ongetwijfeld komen door haar pittige jeugd.
James Bond
Het album kent een paar hoogtepunten, waarbij wij bijzonder gecharmeerd zijn van Wolf in Cheap Clothes. Een waanzinnig goed nummer wat zo als soundtrack voor James Bond had kunnen dienen. In ieder geval een stuk sterker dan de huidige soundtrack voor Spectre.
Shirley vinden we iets minder. Beetje lijzig. Maar ‘He Talks That Shit’ is weer een mooi keerpunt, en Diggin’ blijft lekker. Fool Like You krijgt een gek Oosters tintje wat gek genoeg prima past binnen de rest van het album. Net als dat When The Lady’s Hurt een soort Western-sound mee heeft gekregen. Of een 50’s sound. We kunnen het niet helemaal plaatsen. Wel wanen we ons tussen de sigaren-rook en Whiskey-glazen. Al zou dat wellicht eerder moeten bij Whiskey and Fun.
Tenslotte Song for Joel. Jeetje wat een transformatie! We horen na 14 seconden stilte ineens een veel zachtere stem en kant van Kovacs. Wat een afsluiter. Magisch.
ff wennen, die nieuwe lay-out…
Vind je het beter?
Sommige nummers verdienen zelfs een extra sterretje, ons belgiek selahsuutje kan er uit leren
Ja inderdaad: Daar kan Selah Sue nog heeel veel van leren….
Selah Sue hoeft niet de wannebe tough gangster girl uit te hangen om plaatjes te verkopen, die blijft gewoon zich zelf!
Wannabe Tough Gangster Girl: Zo heb ik nog nooit tegen Kovacs aan gekeken. Ze verkoopt in ieder geval best wat plaatjes, en die plaat is nog heel erg goed ook. ik ben dan ook heel benieuwd naar het nieuwe album dat dit jaar nog uitkomt. Ik denk dat Kovacs ook zichzelf is, maar dat weet je nooit met mensen die je niet persoonlijk kent. Ik hoop eigenlijk dat Selah Sue op het podium niet zichzelf is want dat zou betekenen dat ze net zo middelmatig is als ze zingt. Geef mij dan maar een wannabe gangstergirl die de sterren van de hemel zingt met een fantastische band erbij. Vooral de celliste en violiste geven het iets speciaals.
Heb een uitgebreid interview gelezen in de OOR en kwam allemaal nogal gehypt over met een hoop jeugd trauma’s duidelijk ingefluisterd door de platenmaatschappij als ik zoiets lees haak ik af, maar kan verkeerd zitten natuurlijk.
Inderdaad ook een docu gezien waar de nodige jeugdtrauma’s voorbij kwamen. Die zullen haar wel mede gemaakt hebben tot wat ze nu is. Eerlijk gezegd haak ik daar ook wel op af maar dat doet voor mij niks af aan wat ik van haar muzikale kwaliteiten vind. Als dat gehypt wordt maakt mij dat niet uit. Het gaat er om wat ze op plaat en op het podium doet. Vooral live vind ik Kovacs van een niveau dat je niet vaak tegenkomt. Als jazzrock liefhebber is Kovacs een beetje een buitenbeentje in mijn collectie – zie link elders in dit topic. Haar muziek raakt mij daarom niet minder.
Hoi, Dit jaar drie keer naar een concert van Kovacs geweest – zij is inderdaad een fenomeen.
Tijdens de live optredens wordt het echt James Bond: Ze heeft op twee van deze drie concerten het nummer “Diamonds Are Forever” gespeeld van Shirley Bassey dat gebruikt is voor de gelijknamige Bond film uit 1971. Van het laatste concert in Metropool Hengelo heb ik een recensie geschreven:
http://www.uniqueradio.nl/index.php/2015/10/concert-kovacs/
Gaaf Emiel! Ik kende het nog niet zo goed. Nu helemaal om: waanzinnig goede plaat! En Live dus ook goed… helemaal mooi!
Live eigenlijk nog veel beter: In mijn review staat een link naar een interview van de VPRO over mijn muziekcollectie – in de bijbehorende playlist zit een link naar een liveopname van Diamonds Are Forever. Check it out!
Hoi Jaap,
Ik kan Lotte niet beantwoorden – geen knop… hoe zit dat? groet, Emiel
Het gaat tot een bepaald niveau de diepte in. Ik zal er eens naar kijken of ik dat kan veranderen in de code. Goed te weten in ieder geval!