Home Review The Epic – Kamasi Washington

Review The Epic – Kamasi Washington

1
The Epic - Kamasi Washington

Nog nooit gehoord van Kamasi Washington? Geen schaamte. Kamasi Washington was ook voor ons nieuw. Althans de naam. We zullen even een lijstje opnoemen waar je Kamasi gehoord zou kunnen hebben. Wayne Shorter, Herbie Hancock, Horace Tapscott, Gerald Wilson, Lauryn Hill, Nas, Snoop Dogg, George Duke, Chaka Khan, Flying Lotus, Francisco Aguabella. Oh ja, hij speelde ook op het nieuwe album van Kendrick Lamar.

Kamasi Washington, geboren in 1981 te USA. Met muzikale ouders en muzikale scholen waar je u tegen zegt, is het ook niet zo heel gek dat hij fantastische muziek maakt.

Kamasi speelt de saxofoon, maar is ook een bandleider, componeert en produceert. Maar de liefde zit duidelijk in het bespelen van de sax. Dat is ook goed te horen. Als je dan meer dan tien jaar ervaring hebt met muziek maken voor anderen, dan is het hoog tijd om zelf iets uit te brengen. Dacht ook Kamasi.

Een BIG debuut

Het debuut album, The Epic, staat al een goede week of 2 te draaien. Hier moet letterlijk de tijd voor genomen worden. Waarom? Het zijn maar liefst drie cd’s. Niet één, niet twee, maar drie!

En daar blijft het niet bij. De nummers zijn lang. Het ‘kortste’ nummer…. 6:31 minuten. De winnaar, met een songlente van….14:48 minuten. Totaal bijna drie uur luistergenot. Daarmee doet hij de naam van het album eer aan. The Epic. Even voor de duidelijkheid, dit is het debuut album. Wat een lef! Daar houden we stiekem wel van.

Van A tot Jazz

Het hele album is door en door jazz. Het is groot en het is klein. Bij verschillende nummers wordt er van alles uit de kast gehaald. Band, big band, toetsen, piano, zang of gewoon de heerlijk meeslepende tonen van de saxofoon.

Van begin tot het einde ademt het een authentieke jazz sfeer. De echte sfeer die bij de jaren 60 van jazz hoort. De muziek, heel verrassend! Worden we bij het ene nummer meegesleept in de klassieke jazz klanken, horen wij bij het volgende nummer heel sterk de invloed van avant-garde.

Mocht dat het gehoor nog niet genoeg prikkelen, dan worden we zo meegetrokken in overgoten soul nummer. Kamasi bespeelt de sax werkelijk als een geschenk van de goden. Is het dan raar als zijn naam in één zin wordt genoemd met die van John Coltrane? Wij denken van niet. Dit zou nog wel eens het jazz album van het jaar kunnen worden.

1 REACTIE

×