De opkomst van streaming audio verdringt de cd-speler van de kaart. Echter: niet iedereen zit te wachten op het integreren van streaming audio in het muzieksysteem. Voor die groep is een degelijke cd-speler gewoonweg een uitkomst. Music Hall heeft nu de CD 35.2; een sub-700 euro speler met bewezen dna.
Wie de cd 25.2 kent, weet dat deze speler bijzonder goed presteerde in het sub-700 euro segment. Music Hall wist echter dat het tijd was voor een nieuwe speler. De 25.2 ging al wat jaartjes mee en de techniek en de concurrentie staat niet stil. Kortom: tijd om de 25.2 met pensioen te sturen en met een frisse, fruitige opvolger te komen.
Zelfde jasje
De styling hebben we altijd apart gevonden. Music Hall heeft echter gekozen om de behuizing exact gelijk te houden. Net als de afstandsbediening. Is het een goede keuze? Ja en nee. Het uiterlijk is apart en zorgt voor herkenbaarheid. Tevens kan je probleemloos oudere modellen verwisselen met nieuwe, zonder dat de set vreemd oogt.
Toch moeten we zeggen dat we het uiterlijk niet echt mooi vinden. Het oogt gewoon niet echt modern of subtiel. Ook is de afstandsbediening een drama om mee te werken. De knoppen voelen allemaal hetzelfde en zien er ook hetzelfde uit. Wat is daar het probleem van? Nou, simpel: je moet zoeken naar functies; het werkt niet intuïtief.
Andere hardware
Op de website meldt Music Hall dat het zijn best heeft gedaan de CD35.2 beter te maken dan de CD25.2. Er zit een ander loopwerk in, betere dacs en een low-jitter klok. Ook is de voeding aangepakt. Klinkt mooi!
Als we de CD35.2 openschroeven, zien we een paar onbekende zaken. (Niet gek: we kennen nog lang niet alle componenten natuurlijk.) Het loopwerk ziet er standaard uit, maar het merk kennen we niet: ASATECH.CC en W.MASTER. Asatech blijkt een grote Chinese fabrikant van loopwerken en allerlei andere (audio)zaken. De controllerchip komt bij Philips vandaan: de SAA7824. Wellicht heeft Asatech ook voor Philips wat standaard loopwerken gefabriceerd. Volgens Music Hall zit er een loopwerk van een Oostenrijkse fabrikant in: de StreamUnlimited CD80. Niet dus… zo lijkt het geval.
In plaats van de PCM1738, zien we een PCM1732 dacje. Een oudje en dat verbaast ons. De dac stamt uit 1998, accepteert 24bit 96KHz en is HDCD-compatible. Waarom Music Hall voor een dac van 12 jaar oud kiest, durven we niet te zeggen. Techniek gaat snel, ook in de digitale audiowereld. Overigens zien we wel keurige Burr Brown Opamps: de opa2143PA. Dat zie je niet vaak in deze prijsklasse. En aangezien de opamps een zeer groot deel van de klankkleur bepalen, zou dit best eens voor verrassingen kunnen zorgen!
Herklokken
Ook Music Hall weet blijkbaar dat jitter niet bevordelijk is. Hoewel de PCM1732 volgens TI minder gevoelig is voor jitter, heeft Music Hall de CD35.2 een low jitter klokschakeling meegegeven. We zijn blij dat te horen, want het maakt in veel gevallen een verschil van dag en nacht. We kunnen ons de modificaties van Van Medevoort en Guido Tent nog levendig herinneren. Het verschil tussen een speler met en zonder low-jitter klok is zeer gemakkelijk te horen. Meer rust, souplesse, diepte… ga zo maar door.
Echter, als we de kap van de CD35.2 afhalen, kunnen wij niet direct de low-jitter schakeling vinden. We zien de lintkabel van het loopwerk op de pint gaan, maar daarna gaan de data en klokinfo via een ondefinieerbare chip naar de dac. Wellicht dat de grote chip ? met CD35.2 ? 003 erop ? het signaal herklokt. Zou kunnen… het hoeft natuurlijk niet allemaal discreet te gebeuren, zoals Van Medevoort en bijvoorbeeld Guido Tent dat doen.
Schoontjes
De voeding is ruim bemeten voor een cd-speler. De buffering is niet heel ruim, maar dat hoeft ook niet altijd in een cd-speler. Het is immers geen versterker. Music Hall gebruikt mooie, dikke bekabeling intern en ook de print oogt strak. Het is overigens duidelijk dat deze print in meer apparaten wordt gebruikt: er zijn ongebruikte delen.
Groots
Consumenten gaan de speler niet open schroeven om te kijken hoe het is gebouwd (daar zijn wij voor), maar doen doorgaans gewoon een cd?tje in de speler om te luisteren naar muziek. Kortom: het doel van de CD35.2 is de consument blij maken met muziek.
We sluiten de Music Hall via cinch ? er is ook nog een coaxiale en een optische uitgang ? aan op de Pass Labs X2.5. Een setje vM PA333?s stuurt het een tweetal Lentus Audio Duo?s aan. Opvallend aan de Music Hall CD35.2 is de grootse presentatie. Yello wordt echt kamerbreed gepresenteerd. Dat horen we niet vaak bij een speler van 699 euro. Dit zou best eens het resultaat van het herklokken en de nette opampjes kunnen zijn.
Tikkie fris
Gaan we door naar Katie Melua, dan merken we dat de nieuweling soms de neiging heeft een s?je of t?tje aan te zetten. Het is net wat frisser en scherper dan de b-DAC waarmee we normaal gesproken draaien. Toch: het verschil is meer subtiel dan heel duidelijk hoorbaar. Het zijn bepaalde nummers waarbij het opvalt dat Katie ietsje dunnig zingt en de t?s en s?en aanzet. Nu is Piece by Piece ook een lastig plaatje om écht mooi te krijgen. We hebben erg veel cd-spelers, versterkers en luidsprekers gehoord die er moeite mee hebben het niet scherp weer te geven.
Top of flop?
Wellicht klinkt deze recensie hard en negatief. Dat zijn we niet. De CD35.2 klinkt ruimtelijk, soepel, detailrijk en vriendelijk. Zeker voor een cd-speler van 699 euro. Echter: Music Hall heeft naar ons idee een beetje vreemde keuzes gemaakt. De dac is oud en het loopwerk is gewoon standaard. Niet super-high-tech zoals de site vermeldt. Dat vinden we enigszins misleidend.
Aan de andere kant zien we keurige opamps terug en is de voeding gewoon goed geregeld. Over de jitter-reductie durven we niets te zeggen. Het lijkt erop dat er wel iets aan gedaan wordt, aangezien de speler rustig over komt en veel controle lijkt te hebben. Dat laten we dus in het midden.
Conclusie
Wat te zeggen? De CD35.2 is een goede speler. Hij klinkt vriendelijk, detailrijk en vooral mooi ruimtelijk. Wie dus een degelijke middensegment-speler zoekt, doet aan de CD35.2 zeker geen miskoop. De afstandsbediening kan wel beter. En we hadden het leuk gevonden als Music Hall voor een modernere dac had gekozen en geen onzin had rondgestrooid over het loopwerk…