Niet iedereen kent waarschijnlijk Jay Smith. Het is de winnaar van Idols in Zweden. De ‘stoere’ langharige rocker, heeft met overtuiging deze wedstrijd gewonnen. Nu komt hij met zijn eerste album. Nou ja: zijn album. Het staat vol met covers…
Tenenkrommend. Dat is het eerste woord dat in me op komt. Een album vol covers van nummers die iedereen kent. Het is echt heel goedkoop scoren. En om het nog erger te maken: er staan ook nog nummers van Lady Gaga en de Spice Girls tussen! Dat zijn al niet echt artiesten waar ik een hoge pet van op heb, maar dat een ‘rocker’ ‘Bad Romance’ en ‘I Want it That Way’ gaat zingen, is wat treurig. ‘Like a Prayer’ van Madonna heeft hij een rockgeluid meegegeven. Het is maar waar je van houdt.
Helaas maar waar: er staan steengoede nummers tussen van bijvoorbeeld Metallica, ‘Enter Sandman’, en 3 Doors Down, ‘Here Without You’. Nummers waar je eigenlijk niet je vingers aan moet branden. Nu is de stem van Jay Smith helemaal niet slecht, maar de baggerslechte muzikale begeleiding en de nét verkeerde intonatie maakt van deze klassiekers toch tenenkrommende nummers. Heel erg jammer en in mijn opinie een carrièrebreker. Hetzelfde geldt voor ‘Black Jesus’ van Everlast overigens.
Ben je een muziekliefhebber die al heel wat cd’s in de kast heeft, inclusief klassiekers van één van de bovenstaande artiesten, dan is het een absolute afrader ook maar één seconde naar dit album te luisteren. Ach, laten we het beter stellen: laat dit album liggen en ga genieten van échte muziek. Toch zonde dat een zanger met in principe een goede stem zo’n slecht album op zijn naam heeft staan.