Als er één band productief is, is het Blof. Dit is hun twintigste album en tiende studioalbum. Dit zijn bijna Pink Floyd-cijfers. Wie dus alles wil sparen, moet een flink stuk in de cd-kast vrijmaken. Maar is het alleen kwantiteit of blijft Blof ook kwaliteit leveren?
Het album bevat twaalf nummers en gaat, met uitzondering van het tweede nummer (de hit ‘Wijd Open’) omhoog in tempo richting het einde. Echte rock is het nooit, maar ‘Punt’ is toch wilder dan we van de vierkoppige band gewend zijn. Eigenlijk is het – in onze opinie – niet echt een Blof-nummer. Dat viel ons ook op tijdens de live-optredens. Het nummer komt een beetje geforceerd over. Wellicht went het nog, maar vooralsnog pakt het ons niet. Het nummer ’21 Gram’ heeft daarentegen zowel een hoger tempo, als het Blof-gevoel. Zo kan het dus ook.
Hoogtepunten op de cd zijn het openingsnummer ‘Maan en Sterren’ en het prachtige sluitstuk ‘Was je Maar Hier’. Geweldig gevoelige nummers met prachtige begeleiding, teksten en loepzuivere zang van Paskal. En zo nu en dan een heerlijke uitspatting. Zo kennen we Blof! Dit doet het live vast geweldig.
‘Alles Blijft Anders’ past perfect binnen de collectie van de Zeeuwen. De band groeit en experimenteert. Dat merk je. ‘Oktober’ en ‘April’ waren ook anders dan ‘Omarm’. ‘Alles blijft Anders’ laat wederom horen dat ze de basis zeker niet vergeten zijn, maar dat ze wel aan het zoeken zijn naar vernieuwing. Soms gaat dat minder goed, zoals bij ‘Punt’, maar nummers als ‘Maan en Sterren’ en ‘Was je Maar Hier’ laten horen dat groeien ook kan leiden tot parels! Al met al wederom een topalbum dat zonder twijfel in de smaak valt bij de liefhebbers van deze geweldige band van eigen bodem.
[yt]lArzEXx0IlE[/yt]