Wie in de punk, grunge, hard rock of metal zit, kent zonder twijfel de Foo Fighters. De Amerikaanse band gaat al sinds 1995 mee. Tenminste, in dat jaar traden ze voor het eerste op. Leadzanger Dave Grohl – je kent hem wel van Nirvana? – heeft nu zijn zevende studioalbum van de Foo Fighters op zijn naam: Wasting Light.
Energie ten top. Het album heeft eigenlijk van begin tot eind een zeer hoog tempo. Stevige gitaar rifjes, up-beat drums, krachtige zang… De Foo Fighters fans zullen zeker niet inkakken als ze het album spelen.
Het album heeft al een bekende single: Â Rope. Een nummer dat me een beetje doet denken aan Queens of the Stone Age.
Nu ik toch de Queens of The Stone Age erbij haal: in White Limo gaat de band echt helemaal los. Het gaat echt richting metal met de ruige, vervormde stem en het ruige, snelle gitaarspel. Ruig spel dat ik ook van de eerder genoemde band ken. Wellicht heeft het soms zelfs een vleugje White Zombie, al is dat wel vaak duisterder.
Wasting Light is een zeer afwisselend album, waarbij de Foo Fighters soms experimenteren met keiharde rock / metal (White Limo) en wat meer grunge (Arlandria). Ik gok dat de doelgroep het prima aan kan. Of ze het echt ruige spel ook in gaan zetten als singles is nog maar de vraag. Deze nummers gaan het zonder twijfel goed op het podium doen, maar op Radio-3 niet. Al claimen ze dat ze ‘Alternative Rock’ spelen.
Het is onder meer de afwisseling en het experimentele dat het album zo lekker maakt. Â Als de Foo Fighters Wasting Light van kant tot kant hadden volgezet met keiharde nummrs, zou het kracht verliezen. Dat geldt ook andersom: van track 1 tot 11 grunge is ook niet interessant. Nee, de balans is prima. Als zitter er ook wat minder lekkere, meer middle of de road nummers tussen: ‘Dear Rosemary’ pakt me niet zo. ‘These Days’ moet even wennen, maar is uiteindelijk wel lekker. ‘A Matter of Time’ ligt gemakkelijk in het gehoor, maar kan wellicht na een tijdje geskipt worden. Een goed hitje voor de radio om anderen warm te maken. ‘Miss the Miserey’ maakt veel goed. Heerlijk nummer dat goed in elkaar zit; heerlijk gitaarspel, goede zang en een lekker tempo.
Wasting Light is een heerlijk afwisselend album dat steengoed in elkaar zit. Op twee, wellicht drie iets mindere nummers na is dit album gewoon top… kopen!
Ja, volgens mij wel. Heerlijk nummer… valt nog steeds erg in de smaak mij mij. Nu helemaal wild van Hell: Human Remains. Wel weer een stuk harder dan Foo Fighters. Maar ook lekker!
Radio 3 houdt er van hoor! Rope is vaak gedraaid, en Walk hoorde ik gisteren nog.
Was White Limo niet de eerste single?
I should have known met Chris Novoselic op bas, mijn favoriet!