We houden wel van een potje lekkere rock bij Alpha Audio. Jankende gitaren, harde drums, rauwe stemmen… heerlijk. Band of Skulls is een band die perfect binnen dit plaatje past. De Britten weten heerlijk los te gaan op de juiste momenten. Die adrenaline los te maken die hoort bij ongecompliceerde rock. We zijn toe aan het tweede album: Sweet Sour.Â
Baby Darling Doll Face Honey… wat is dat nu voor naam voor een album? Nou ja. Sweet Sour is wat minder tot de verbeelding sprekend. Iedereen weet daar zich wel wat bij voor te stellen. Zoet Zuur… tegenpolen, maar heerlijk in een gerecht. Niet voor niets zijn er ‘zoet-zuur’-salades of sauzen.
Het nieuwe album van de Band of Skulls is wat meer gepolijst. Iets voorzichtiger dan het eerste album. Wij vinden dat helemaal geen slechte zaak, wat ze weten zeker nog wel los te gaan. Ze laten alleen zien dat ze meer kunnen dan ongecompliceerd rocken. Kijk naar ‘Lay My Head Down’ dat bijzonder veel weg heeft van Pink Floyd’s Echoes. De melodielijn, de gitaarsound. Bijna één op één, alleen een heel stuk korter. Wij vinden het wel wat hebben. Dan The Devil Takes Care of His Own. Wederom een totaal andere sound (beetje Cake-achtig).
De afwisseling tussen de hardere rock en de wat meer gecompliceerde en wat softere sound vinden we wel prettig. Je blijft scherp en je blijft vooral luisteren. Helaas zitten er ook wat minder geïnspireerde nummers tussen. Denk aan Navigate. Of Hometowns. Dat zijn gewoonweg slaapverwekkende nummers die helemaal niet thuis horen op dit album. Weg ermee dus. Het slotnummer had van ons wat meer up-tempo gemogen. Het is niet slecht, maar ook geen sterke afsluiter.
We kunnen ons voorstellen dat fans dit album wat slapjes vinden. Het rockt niet meer zoals het debuutalbum. Echter: wij vinden dat er sterke punten zitten aan de aanpak. Band of Skulls laat zien dat ze meer kunnen. En dat is een goede zaak. Nu nog even een balans vinden!