Het heeft even geduurd voordat de Canadese dame met een nieuwe album op de proppen kwam. Vier jaar om precies te zijn. Daarvoor was er nog een ‘best of’ album en een akoestische versie van Jagged little pill. Niet heel spannend allemaal. Havoc and bright Lights moet de inmiddels 38-jarige moeder weer op de kaart en in de spotlight zetten.Â
We kunnen heel kort zijn: het nieuwe album gaat de zangeres niet op de kaart of in de spotlight zetten. Er staan leuke nummers op waarbij direct het Alanis Morisette sausje te horen is, maar er staan ook enorm afwijkende nummers op die duidelijk gericht zijn op de huidige hype van beats, electronische filters en effecten. Denk aan Woman Down. Echt geen Alanis-nummer. Leuk voor de ‘jeugd’, maar niet voor de fans die haar al langer kennen. Je kan het gooien op meegroeien met de tijd wellicht, maar wij zien het meer als een commerciële, tactische stap.
Ook de ballade ‘till you kunnen we niet echt warm van worden. Een iets te zoetsappig nummertje wat meer doet denken aan Sarah McLachlan dan aan Alanis Morisette. En dat zet je een beetje aan het denken: waar zijn de knallers als Ironic of You Oughta Know of I was Hoping? De ziel is er uit bij het nieuwe album. Is het haar moederschap dat haar te soft heeft gemaakt? Is ze haar focus kwijt door het familieleven? Het lijkt er wel op.
Wij vinden het oprecht zonde dat het album ons niet weet te grijpen, want we genieten nog regelmatig van het Unplugged-album en Supposed Former Infatuation Junkie. Prachtige albums met zonder twijfel een paar evergreens. Havoc and bright Lights heeft de ziel, kracht en originaliteit niet. Zo simpel ligt het. We zijn bang dat Alanis de echte fans alleen nog kan bekoren met haar oudere werk.