Het heeft even geduurd, maar goed: AMOK, het debuutalbum van Atoms for Peace is er. De band is opgericht in 2009 en bestaat uit Thom Yorke (leadzanger van Radiohead), Flea (bassist van The Red Hot Chili Peppers, Nigel Gorich (producer Radiohead) en Joey Waronker (toetsenist van R.E.M en Beck). Ow, we zouden bijna Mauro Refosco vergeten: de percussionist. Een superband? Zeker!Â
We hebben als grote fans van Radiohead bijzonder uitgekeken naar dit debuut. De liefhebbers van onder meer Yorke zijn al langer lekker gemaakt met singles via Spotify en natuurlijk downloads op de webisite van Atoms for Peace beschikbaar zijn gemaakt. Het bleef echter bij een paar nummers. En om het erger te maken: keer op keer is het debuut uitgesteld. Niet fijn.
Een paar weken geleden stuurde de band een e-mail uit met het bericht dat het album, AMOK, te pre-orderen was. Uiteraard hebben we dat direct gedaan. En nu ligt het voor ons: een album met negen nummers. Een kleine 45 minuten. Thom Yorke is niet zo van de lange albums, zijn we achter. Kwaliteit boven kwantiteit is geen slechte gewoonte. Maar in 4 jaar tijd 45 minuten muziek schrijven? Dat kan beter naar ons idee.
Sfeer
Maar voordat we te zuur worden: het album is gewoon waanzinnig sfeervol. Thom Yorke drukt overduidelijk een grote stempel op de muziek. Het is eigenlijk Radiohead met wat extra invloeden. Om wellicht een statement te maken: AMOK is het album dat King of Limbs had moeten zijn. We vinden het laatste album van Radiohead namelijk niet zo goed. Niet dat het te experimenteel is, maar het pakt gewoon niet echt. Na In Rainbows – dat gewoonweg een meesterwerk is – is King of Limbs een tegenvaller. En dat maakt AMOK weer goed.
Dat begint al met het zeer sfeervolle openingsnummer: Before Your Very Eyes. Lange uithalen, licht huilerig, diepe galm, vreemde rifjes en prachtig baswerk van Flea… echt hoog niveau.
Daarna gaat het over in de bekende Single, Default. Deze single is al langer te luisteren op Spotify, net als Judge Jury Executioner. Beide bijzonder sfeervolle, goed uitgewerkte nummers die Radiohead-fans zeker zullen waarderen.
Toegankelijk? Nee…
Soms gaat Thom Yorke wel erg ver de experimentele hoek in, denk aan het intro van Ingenue. Dat is even wennen, al zijn we wel wat gewend van Radioheads Kid-A. Echter: toegankelijk is het niet. Al kunnen we al heel snel concluderen dat AMOK niet een toegankelijk album is. Het vergt wat luisterwerk om de muziek te begrijpen. Maar dat blijken op lange termijn vaak de betere cd’s….
We hebben dan ook het album een paar keer goed langs laten komen en kunnen concluderen dat het beter en beter wordt naarmate we de nummers vaker horen. Dropped pakte ons in het begin nog niet echt, maar nu vinden we het al één van de mooiere nummers op AMOK.
Wachten waard?
Is het vier jaar wachten waard geweest? Dat is natuurlijk geheel relatief. Het is wel duidelijk dat Thom Yorke de muziek heeft laten rijpen. En hij heeft er veel naast gedaan. Toers, albums voor Radiohead en dus dit project met andere grote namen (die we bijna niet hebben genoemd…). Wij vinden AMOK een bijzonder geslaagd album dat zonder meer in de smaak zal vallen bij Radiohead-fans. Of fans van de Red Hot Chily Peppers, Beck en REM het kunnen waarderen? Dat denken we niet.
Tja, bij Audioslave lag ‘t er nogal dik bovenop dat het ‘Rock’ is, aldanniet super. 😉
Kijk zo iemand als Damon Albarn is echt een goed voorbeeld van ‘gelegenheids-formaties’.
Niemand verwachtte dat de zanger van de (Rock-)band Blur een HipHop album ging maken, en het pakte ook nogeens uitstekend uit. [!]
Later deed ‘ie nog The Good, The Bad & The Queen, Rocket Juice & the Moon en nu weer Dr Dee.
Nog zo’n figuur: producer Danger Mouse, bekend van Gnarls Barkley.
Heeft ook Broken Bells met de zanger van The Shins en een goed album genaamd Rome met op zang Jack White en Norah Jones.
En dit soort combo’s klinken allemaal toch wel even leuk&goed, vreemd&mooi.
Denk dat fans van Beck het best wel kunnen waarderen hoor.
Wat ik wel raar vind dat er in diverse media sprake was van de omschrijving ‘super ROCK-band’.
Nu wat nummers beluisterd te hebben is dat helemaal niet het geval.
Het lijkt vooral meer een vervolg op het solo-album van Tom York, en daar is niks mis mee.
Dat er nu een enkele muzikant bij is uit andere (Rock-)bands geeft net iets meer variateit aan de muziek.
Het probleem met te hoog geschepte verwachtingen van een zogenaamde ‘superband’ is vaak dat het kan tegenvallen, denk aan The SuperHeavy.
Ik zal in iedergeval wel eens wat nummertjes gaan downloaden van Amok. 😉
Dag Wilco,
Ik ken Beck niet goed genoeg. Wel Gorillaz… wat inderdaad ook één van mijn favoriete bands is. Dus wat dat betreft heb je gelijk :). Ik ben ook niet zo van het uitroepen van een Superband. (en zeker niet ROCK bij Thom York!) Ik heb toevallig al het werk van Audioslave, wat ook zo’n superband is… zegt men dan. Ik had destijds helemaal geen verwachtingen omdat ik geen idee had wie erin speelde. Pas na een halfjaar hoorde ik dat het een mix was van Soundgarden en Rage Against The Machine. maar goed… de band speelt heerlijk maar bestaat dus niet meer. Wel jammer.