Multitest DAC’s – d/a-converters – 1500 – 2500 euro

2e Helft!

Tijd voor de tweede helft. De laatste vijf. Nu komt MOON, Musical Fidelity Mytek en Weiss aan bod. Waarbij de Weiss zonder meer de oudste van het stel is. Maar hij is nog steeds te koop! Gaan we rimpels horen, of valt het allemaal wel mee?

MOON 230 HAD en 280D

MOON kennen we van de prachtige versterkers. Een tijdje geleden hebben we nog een versterker multitest gedaan waarbij de MOON 340i hoge ogen heeft gegooid. De versterker klinkt heel goed in balans en heeft aardig wat ballen. Kortom: prima keuze. Maar we gaan hier niet naar versterkers kijken. Dit is een d/a-converter test. Tijd om de MOON 230 HAD en 280D – beide voorzien van de ESS SABRE32 9018K2M dac-chip – eens te bekijken

We gaan heel eerlijk zijn. Vrijwel direct na het aansluiten van de MOON 230 HAD horen we dat deze test niet eerlijk gaat uitpakken. De MOON hoofdtelefoonversterker, voortrap, DAC gaat het gewoon niet redden. Deze alleskunner is een geweldig apparaat voor wie een hoofdtelefoonversterker zoekt met een dac-functie. Maar als pure converter in deze test komt hij te kort. Snel door naar de MOON 280D.

Sinds een tijdje levert MOON deze converter alleen nog met een MiND-2 streamer aan boord. Dat maakt de MOON een stukje duurder dan de rest. Maar weet dat een MiND-2 streamer niet gratis is. En dat het systeem bijzonder goed werkt… Kortom: in deze context maken we een uitzondering. Weet echter dat we de streamer niet testen in deze test. We hebben er achteraf natuurlijk wel mee gespeeld voor een complete beeldvorming.

De MOON 280D oogt robuust en zeer degelijk gemaakt. Het is samen met de Kinki het mooist gemaakte product in deze test. Zeker in dual-tone is de MOON een mooie verschijning. Op gebied van connectiviteit komen we ook niets te kort: twee keer optisch, twee keer coaxiaal, usb en AES. En dan natuurlijk nog ethernet – bedraad en draadloos – voor de MiND streamer. Uit gaat zowel via cinch als gebalanceerd.

De weergave van de MOON 280D vinden we alle drie wat braaf. Het is heel netjes en gecontroleerd, maar we missen daardoor wellicht wat betrokkenheid. Nu moet u dat niet verwarren met dat we spektakel zoeken. Want spektakel gaat vervelen op termijn: alles gaat hetzelfde klinken. Daarbij wordt het vermoeiend. Wat we bedoelen is dat we geen echte connectie voelen. Al komt Pariah van Steven Wilson wel heel erg mooi door de MOON-dac heen. Daar is de controle en de rust wel weer welkom. Via de MiND-streamer is het geheel iets meer in balans. Dat is de kracht van integratie. Kortom…

Wat we gokken is dat de 280D heel goed gaat passen in een compleet MOON-systeem. Dat is ongetwijfeld netjes gematcht op elkaar. In ons systeem, met onze muziek is het een match die weliswaar kán, maar voor deze drie auteurs het magische stofje mist.

Musical Fidelity M6 SDAC

Musical Fidelity testen we niet zo vaak bij Alpha Audio. Waar dat aan ligt? Geen idee eerlijk gezegd. We hebben een hele tijd terug de M6 converter onder handen gehad. Dat viel niet tegen, maar was ook geen compleet succes. Nu was de M6 DAC gebaseerd op twee TI 1796 DAC chips. De Musical Fidelity M6 sdac – 1500 euro – heeft een Sabre 9028pro dac-chip. Dat is een wezenlijk andere chip.

Op gebied van behuizing zien we een nette kast die compleet in lijn is met de rest van de M6-lijn. Gelukkig maar. Op het front zien we geen display meer, in tegenstelling tot de M6 DAC die nog een display had. Al was dat geen fraai model. We missen die dus niet. Verder treffen we een paar knoppen aan: power, twee input knopjes en een volumeknop (voor hoofdtelefoon).

Achterop zien we een drietal optische ingangen, drie coaxiale ingangen en een micro-usb input. Waarom micro-usb Musical Fidelity? Dat is echt heel onhandig om meerdere redenen: de plug breekt veel sneller (jullie waarschuwen hier zelf voor in de handleiding!) én er zijn heel weinig goede kabels verkrijgbaar.

Tijd voor luisteren. Dat zit wel goed bij deze Britse creatie. Het is een converter met een behoorlijk hoog fun-gehalte. Is het allemaal even precies en neutraal? Nee. Maar het is wel leuk. We horen lekker veel energie en dynamiek bij onze test-tracks. We worden weer betrokken bij het geheel. En daar gaat het onder aan de streep wel om: betrokkenheid.

Onder aan de streep doet de Musical Fidelity goed mee. Echter zijn we alle drie van mening dat de Atoll DAC200 een eerlijker plaatje neer zet voor hetzelfde geld.

Mytek Brooklyn Bridge

Een Zwitsers zakmes uit Amerika. Dat is de Mytek Brooklyn Bridge. De Mytek Brooklyn Plus en de Bridge hebben allebei een Sabre 9028pro chip. DAC-technisch is de Bridge dus gelijk aan de Plus. Het is dus maar of u een interne streamer (compleet ROON en MQA compatible) wenst of niet. Het scheelt u 1000 euro. Dat u het weet.

De Mytek is een dac met studioroots. Dat merken we direct aan de manier van bedienen; het is allemaal wel erg technisch. Dat maakt de dac wel bijzonder flexibel inzetbaar. Immers: alles is aan te passen: filters, gain, input-gain, up- en oversampling… you name it. Dat maakt het product ook minder geschikt voor minder technische gebruikers. Wij kunnen al verdwaald raken in de menustructuur van de Mytek. U waarschijnlijk ook.

Nu we het toch over flexibiliteit hebben: dat is écht een strongpoint van de Mytek. We zien phono-ingangen, usb, coaxiaal, optisch, analoog en in geval van de Bridge ook een netwerk-ingang die streaming via UPnP en Roon mogelijk maakt. Een fijn punt aan de Mytek is dat u ook een mooie hoofdtelefoonuitgang hebt.

Conversie gaat op basis van een Sabre 9028pro. Een chip die u hier al veel voorbij hebt zien komen. Maar wat u ook hebt kunnen lezen is dat de chip lang niet alles zegt. De Atoll klinkt anders dan de Benchmark die weer anders klinkt dan de Mytek. De Mytek klinkt van zichzelf eigenlijk helemaal niet zo fijn. We horen best wat scherpte en ruwheid als we hem direct aansluiten. We besluiten eens een Sbooster eraan te koppelen. En ja hoor: boem… daar is het. Rust, definitie, ruimte. Dat scheelt écht heel veel. Kortom: hebt u een Mytek… probeer eens een mooie voeding. We hebben een tijd geleden een multitest gedaan. Onder aan de streep is het wel een vrij droog apparaat. Echt studio zullen we maar zeggen. Houdt u van een droge, pure sound… dan kan de Mytek zeker in uw straatje vallen. De Benchmark geeft iets meer ‘sjeu’ mee zonder echt te kleuren. Dat maakt hem iets meer geschikt voor de woonkamer.

De Mytek met voeding is een mooie apparaat. Zeer breed inzetbaar, fijne, snelle sound en compleet MQA compatible als u de versie met streamer kiest.

Weiss DAC2

Weiss is een bekende speler in de pro-industrie. Daniel Weiss is al sinds de jaren ’80 bezig met digitale audio en heeft onder meer meegewerkt aan de Sony high-res A/D-converter voor studio’s. Juist: high-res (24 bit / 96 kHz) in die tijd. Ongelooflijk.

Weiss maakt echter ook converters die ook interessant zijn voor consumenten. Denk aan de Weiss DAC2 – 2500 euro. Dit is een model dat al jááren meegaat. Het is een ontwerp op basis van een Texas PCM 1792: een bekende chip. Het is geen multibitter – de chip accepteert zowel DSD als PCM – maar hij neigt op sommige vlakken er wel geluidstechnisch naar: punch, energie en een boel PRaT. En Weiss heeft die karakteristieken weten te behouden en wat extra Swiss Precision toegevoegd. Dat kan mede door de current-output van de dac-chip.

Als we kijken naar ingangen, dan zien we spdif (optisch en coaxiaal), AES en – jawel! – Firewire. Overigens zijn er twee; dat maakt daisy chaining mogelijk. Ook kunt u kiezen voor USB, Thunderbolt of een professionele optische standaard. Standaard krijgt u Firewire in ieder geval. Het is ook mogelijk een streamingmodule toe te voegen. Het is dan mogelijk via UPnP te streamen. Rudimentair, ja… maar het werkt. En het klinkt erg goed. Over rudimentair gesproken: de bediening is… basaal. Geen afstandsbediening, een paar knoppen. Laten we het ‘clean’ noemen.

De Weiss DAC2 zet ondanks zijn leeftijd nog steeds een bijzonder goede weergave neer. Sterker nog: hij speelt de sterren van de hemel. Krachtig, open, snel, detailrijk… heel innemend. We horen wat overeenkomsten met de Atoll DAC200. En dat is dan in positieve zin. Wel speelt de Weiss wat verder naar voren. Dat kan op termijn wellicht iets vermoeiender zijn. Kwestie van even een match vinden.

De Weiss DAC2 heeft ons behoorlijk verbaasd. Waar de MOON met de ESS SABRE32 9018K2M wel wat rimpels laat horen – mist energie en betrokkenheid – laat de Weiss zien dat een degelijk ontwerp met een toch wel oude chip gewoon wel goed kan klinken. Is het de top-of-the bill anno nu? Nee. Maar hij speelt wel muzikaal.