Review Sonnet Morpheus dac – pre-amp

Inleiding

Sonnet is weliswaar een nieuw merk in de wereld van hoogwaardige audio, de man achter Sonnet is zonder meer een bekende. Cees Ruijtenberg heeft een rijke audiogeschiedenis die tot de jaren ’80 terug gaat. En dan zowel analoge als digitale producten. Wij testen vandaag de nieuwste creatie: de Sonnet Morpheus d/a-converter cq voorversterker. 

We hebben eerder al een complete review op video gemaakt van de Sonnet Morpheus. Wie dus in een minuut of acht wil weten wat we er van vinden, kan ook de video kijken. In deze review gaan we iets meer in op de weergave en de details.

De Sonnet Morpheus

Wellicht kent u Sonnet niet. Dat zou niet gek zijn. Maar wellicht kent u Metrum Acoustics wel… Weet dan dat Cees Ruijtenberg doorgebouwd heeft op het NOS-dac platform van Metrum. Of beter: op de Transient DAC-modules (R2R NOS: Non Over Sampling) die te vinden zijn in de producten van Metrum Acoustics.

In de Transient DAC2 modules zitten twee 16-bit dacs met daartussen een fpga die de signalen van de twee dac-modules samenvoegt. Nu worden van deze dac-chips niet alles 16 bits gebruikt. Van elke dac-chip zet Cees Ruijtenberg er 12 in; de onderste vier bits worden eraf gekapt in verband met het ruisniveau. De ene dac pakt de bovenkant van het spectrum, de andere de onderkant. De FPGA levelt alles (boven en onderkant van het spectrum) en voegt het samen tot een kloppend en compleet plaatje.

Met beide dacs samengevoegd komt de resolutie alsnog op 24 bit. Dus in feite kunt u met twee DAC2 modules gewoon 24 bit audio omzetten naar analoog. En dan geniet u ook van de voordelen van de ‘stilte’ van deze chips, want door de onderste vier bits niet te gebruiken, weet Ruijtenberg de ruisvloer behoorlijk omlaag te brengen.

Maar we hebben het niet over de Transient DAC2 modules. We hebben het hier over de Sonnet SDA2 modules. En daar zitten niet twee maar vier NOS-dac-chips in. Een verdubbeling. In basis past Cees Ruijtenberg dezelfde truuk toe. Echter zijn hier de signaalpaden een stuk korter geworden én is de dichtheid hoger. Dat zou timing moeten verbeteren en resolutie moeten verhogen. We komen daar later op terug.

De oplettende lezer zal zien dat er vier SDA-modules in de Morpheus zitten. En vier keer vier is zestien dac-chips. Net zoveel als in de Pavane en Adagio dus. De prestaties zouden dus ongeveer gelijk moeten zijn. Maar is dat zo?

In- en uitgangen

We treffen achterop de Sonnet Morpheus een gelijke layout aan als bij de Jade en Onyx van Metrum Acoustics: AES, coaxiaal, optisch, usb. De USB-ingang is te vervangen voor een I2S module. Het is niet mogelijk beide te plaatsen. Wellicht in een volgend model.

De afstandsbediening van de Morpheus is een stuk verbeterd ten opzichte van de vorige. Niet alleen ligt hij lekkerder in de hand; we hebben iets meer knoppen, waardoor het mogelijk is heen en weer te gaan met de inputs. Erg fijn.

Het display op de Morpheus is handig, maar eerlijk gezegd niet heel goed afleesbaar op een afstand. Tevens mag het ietsje chiquer als we heel kritisch zijn. We hebben er zeker geen last van gehad tijdens het luisteren. Dus laten we het hier maar bij houden.