De laatste weken weerklinkt het nieuwe album “Back Roads And Abandoned Motels” van The Jayhawks dagelijks door mijn luidsprekers. Ik leerde de groep kennen toen ze in 1995, met het nummer ‘Bad Time’, hun enige echte hit in Europa scoorden. Het nummer hielp me een gestrande relatie te verwerken. Ironisch genoeg was dit nummer een cover. Ik zong het lied de hele zomer lang luidop mee als ik het op de radio hoorde en niet veel later kocht ik het album “Tomorrow The Green Grass” waar het nummer opstond op cd. Ik vond het altijd een wat vreemde titel. Alsof de groep maar voor een halve titel inspiratie had.
Hoewel ik het album enkel voor dat ene nummer kocht, ontdekte ik nog heel wat andere mooie songs. En zo raakte ik stilaan verknocht aan deze Amerikaanse band die een soort countryrock maakt die nergens anders mee te vergelijken is.
Inmiddels heb ik al hun albums en beluister ik ze op geregelde tijdstippen. Omdat er oorspronkelijk twee frontmannen in de band zaten, was de kwaliteit van muziek en tekst van een uitzonderlijke kwaliteit. Zowel Gary Louris als Mark Olsen hadden een sterke persoonlijkheid en het duurde dan ook niet al te lang voor de groep te klein werd voor beide ego’s. Olsen verliet de groep en begon een relatief succesvolle solocarrière. Hij keerde nog weleens terug naar de groep maar nooit echt voor lang.
Back Roads And Abandoned Motels
Hun beste album is nog steeds “Hollywood Town hall” uit 1992 waarop werkelijk elk nummer de moeite waard is. Maar hun nieuwe album, waar ik nu al een tijdje naar luister, komt erg dicht in de buurt. Het bestaat hoofdzakelijk uit nummers die Louris samen met andere artiesten heeft geschreven. Op deze plaat krijgen deze songs een make-over die vaak het origineel overtreft. Nergens heb je het gevoel dat je naar een plaat van overschotjes zit te luisteren. Wel integendeel. Het album ademt een bijzondere sfeer uit die treffend door de prachtige hoes wordt uitgebeeld. Voor de hoes alleen al zou je het album kopen. En deze keer is de titel wel een beauty.
Een goed album is voor mij een plaat waarop je elk nummer graag hoort. Waar je na een paar keer luisteren hele stukken tekst meebrult. Die je af en toe raakt tot in het diepste van je ziel. Afhankelijk van mijn gemoedstemming kies ik telkens een andere song om mijn luistersessie mee aan te vangen. Als ik dan toch een favoriet nummer moet kiezen dan ga ik voor het zalvende “Bird never flies”. Maar morgen heb ik vast weer een andere voorkeur in mijn hoofd. In elk geval toont hun laatste album aan dat de Jayhawks nog steeds relevante muziek maken en dat er nog geen sleet op de formule zit. Een aanrader!
Geoffrey bedanktvoor de tip, zou het prettig vinden als er op de site een plek komt waar lezers de naam van een CD / LP konden plaatsen, waardoor de anderen ook kennis kunnen maken met deze artiest / componist of band.
https://open.spotify.com/user/21ir52usgechkbxjei7rezbli/playlist/740oqr3477OCWLowENfCjn?si=bXltHwT9Tn-2qou73LJJ_Q Ben vergeten wie mij erop attendeerde, maar het swingt de pan uit.